در  یادداشتی که با نام آقای علیرضا اعلایی و عنوان عبرتهای_تاریخ در فضای مجازی منتشر شده است به یکی از سیاستهای ماکیاولیستی یا حیله گرانه معاویه در جنگ صفین اشاره شده است:
?در جنگ صفین لشکر معاویه زودتر به وعدگاه جنگ رسید لذا محلی مناسب برای استقرار انتخاب کردند و آب را در طرف خود قرار دادند.
?وقتی سپاه علی (ع) به نبردگاه رسید معاویه از دادن آب به آنها خودداری کرد، لذا بخشی از سپاه علی (ع) به فرماندهی مالک اشتر و اشعث بن قیس لشکر معاویه را عقب راندند و آب را تصاحب کردند.
?اگر چه علی (ع) آب را بر روی لشکر معاویه نبست، از دست دادن آب اما بر معاویه گران آمد لذا برای باز پس گیری آن نقشه ای کشید. معاویه در نامه ای نوشت: “این نامه از برادر خیرخواه شماست، معاویه میخواهد با انحراف مسیر آب و ایجاد سیلاب شما را غرق کند هر چه زودتر جای خود را عوض کنید” و این نامه را بر تیری پیچید و به طرف سپاه علی (ع) پرتاپ کرد.
?نامه بین افراد سپاه علی (ع) دست بدست گشت و شایعه همه جا پخش شد و خیلی زود نقل مکان تبدیل به یک خواسته عمومی شد. هر چه علی (ع) میگفت امکان چنین کاری وجود ندارد فایده ای نداشت و لشکر نقل مکان نمود و علی (ع) آخرین نفری بود که نقل مکان کرد. بلافاصله بعد از نقل مکان، لشکر معاویه جای آنها را اشغال کرد.
(کتاب وقعه صفین ، صفحه ۱۹۰)
? ارمغان این برگهای تاریخ برای امروز ما:
◀ این است که بدانیم #ملت_شایعه_پذیر #بازیچه دست دشمنانش است
◀ این است که بیاموزیم #ملت_شایعه_پذیر #بازنده است اگر چه رهبرش علی (ع) و فرمانده اش مالک اشتر باشد.
سیاستی که برای متخصصین علم سیاست و سیاسیون بسیار آشناست؛ مدل بسیج عمومی  که دولتها برای در دستور کار قرار دادن یک خواست دارای ابهام و تضاد بالا که معمولاً در هنگام اجرا مقاومتهای مردمی بالایی را بهمراه می آورد از طریق  بسیج مردم( تحریک و هدایت غیر مستقیم) و تبدیل کردن سیاست مورد نظر دولت به خواست و مطالبه مردم استفاده می کنند حیله ای است که مردم را همراه دولتها یا جناحهای سیاسی می کند تا سیاستی بکار گرفته شود که هرگز مردم از محتوای آن خبر ندارند ولی آن را ابزار تحقق نیازهای برحق خود پندارند و برای در دستور کار قرار دادن آن مجالس قانونگذاری و دولتها را تحت فشار قراردهند.   سیاستی که سالهاست توسط کشورهای استعمارگر بر علیه مردم و دیگر کشورها بکارگرفته می شود و از آن با نام تهاجم فرهنگی نیز یاد شده است از سیاستهایی است که در تاریخ اسلام به کررات بر منابر و خطابه ها عنوان شده است و چنانچه با جهت دهی و انسجام بیشتری  در راستای آگاهی رسانی؛ افزایش دانش سیاسی مردم و دولتمردان ترویج شود کشور را از خطر سوء استفاده جریانهای منفعت طلب داخلی و خارجی حفظ خواهد کرد.