گفتگویی با جانباز سرافراز جنگ تحمیلی، برادر شهید و هنرمند خوشنویس؛ استاد حمید مهدوی

امروز که  روز مبارک و پر خیر و برکت عرفه است پایگاه خبری مشی نیوز توفیق این را داشت که مهمان یکی از جانبازان سرافراز جنگ تحمیلی؛ برادر شهید و هنرمند خوشنویس استاد حمید مهدوی باشد که در زمینه موسیقی و مداحی نیز دستی بر آتش دارد. از ایشان جویا شدیم که برای برگزاری دعای عرفه به کدامیک از مجالس می روند که انگار نمک پاشیدیم بر زخم ایشان و دغدغه ای که این روزها اکثر مردم دارند و رهبر انقلاب نیز چندی پیش در محفل مداحان بر آن تاکید داشتند، یعنی نحوه اجرای مداحی و پرداختن به ایجاد شعور به جای شور.

^,, ایشان اذعان داشتند بنده بخاطر مشکلات روحی و جسمی ام و شرایطی که بر برخی مجالس حاکم است تا از مطمئن بودن شرایط و عدم وجود آلودگی صوتی، به این مجالس نمی روم یعنی نمی توانم بروم.  یکی از شایعترین مواردی که هموطنان نسبت به آن بستوه آمده اند اما کمتر به آن واکنش نشان می دهند و به اجبار می پذیرند یا از این مجالس به طرق مختلف دوری می کنند، صدای بسیار بلند و آزاردهنده مداحان در مجالس مذهبی است. برخی مداحان که خود را مداح اهل بیت معرفی می کنند بدون توجه به آثار منفی آلودگی صوتی روی سلامتی مردم، سعی در بلند کردن صدای بلندگوها دارند تا ضعف صدای خود را بپوشانند و صدای خود را خوب جلوه دهند و این در حالیست که اکثر این مجالس در فضای بسته برگزار می شود و حتی تذکر این موضوع به آنها نیز کارساز نیست و بانیان مجالس نیز برای اینکه آنان را از دست ندهند با آنها مماشات دارند. مساله دیگر استفاده آنان از اشعار بی محتوا، بی مغز، بی محل و نابجا است که اکثراً زائیده افکار آنهاست و پیشینه و منطقی ندارد و فقط به اطاله مجلس می افزاید. آنها می کوشند از این طریق به جذب مخاطب، ایجاد شور در مجلس و در آوردن اشک حاضرین در جلسه بپردازند. بر هر کسی که کمی با مفاهیم دینی و مذهبی آشنایی دارد پوشیده نیست که اصل این فعالیت برای ایجاد شعور(نه شور)، معرفت و آگاهی دادن به مخاطبین است و تنها راه موفقیت در این هدف نیز، داشتن خلوص نیت، عامل به عمل بودن و اعتقاد و ایمان قلبی به آنچه است که می گوییم، که آنچه از دل بر آید بر دل نشیند. فارغ از اینکه اجرای  مداحی آداب و روشهای خاص خود را دارد و برای پرداختن به آن آشنایی با هنر موسیقی، آواها و آوازهای اصیل ایرانی و ردیف ها و دستگاههای آن ضروری است، امری که در اکثر مداحیها، توسط مداحها مورد توجه قرار نمی گیرد و همواره طوطی وار به تقلید از یکدیگر می پردازند. و عجب آنکه برخی افراد بدون کوچکترین اطلاعی از هنر موسیقی و ردیفهای آوزی و مداحی، ادعای استادی در مداحی را دارند و آموزش مداحی را نیز تبلیغ می کنند. از حاج ذبیح الله ترابی نام می برم که شاید کنجکاو باشید که بدانید یک مداح واقعی و کاربلد در مداحان عصر ما کیست و چگونه می خواند. فردی که تمام ردیف ها و آوا های زیبای موسیقی ایرانی را در قالب آواز و با اشعار ناب که سراسر معانی و زیبایی خاص خود است اجرا می کند. مجلس را بی جهت طولانی و خسته کننده نمی کند تا دوستداران اهل بیت و این مجالس بهره کافی از این مجالس را ببرند و همواره علاقمند به حضور در این مجالس بمانند. دغدغه ام از مسئولین فرهنگی مملکت سرو سامان دادن به وضعیت فعلی صنف مداحان و برگزاری این مجالس است. اینها مجالسی است که برای افزایش فضائل جامعه و هدایت انسانهاست وگرنه در مجالس عروسی هم صدای صوت بلند و شور وجود دارد، بایستی فرقی بین این دو مجلس باشد یا نه؟ در گذشته یک واعظ یا روحانی به میزان اخلاص او و فضائل نهفته در کلام او، مخاطب داشت و برای مصیبت خوانی کافی بود اشاره ای به مظلومیت اهل بیت بکند، هم خود می گریست هم جماعت را می گریاند امروز هم چنین است  اما از این موضوع غفلت شده است.^،،

ما نیز در جهت برطرف کردن دغدغه این بزرگوار که حقی بزرگ بر گردن ما و جامعه دارد این گفتگو را منتشر کردیم. امید است با پرداختن به این مهم و بالا بردن انتظار جامعه از مداحان، فرهنگ مداحی را به جایگاه شایسته آن برسانیم تا هم جامعه به سمت رشد و تعالی گام بلندتری بردارد و هم مداحان با رشد خود در حفظ سنتها و ارتقاء فرهنگ و فضائل اخلاقی موثر و صحیح اهتمام نمایند.