بدعت به عنوان یک عامل مخرّب ایمان، اهمیّت زیادی دارد. اگر امّت اسلامی دچار بدعت‌ها شود، امکان ندارد که یکپارچه و یکسو شود و صفی منظّم را تشکیل دهد، لذا ردّ بدعت و مبارزه با آن، ارکان اساسی دین را برای ما سالم و دست‌نخورده نگه می‌دارد. بدعت در اصطلاح چندان تفاوتی با معنی لغوی آن ندارد که عبارت است از «انقطاع و بریدگی و ایجاد چیزی بدون نمونه پیشین» (ر.ک؛ ابن‌فارس، ۱۳۷۱ق.، ج ۱: ۲۰۹؛ فراهیدی،۱۴۱۰ق.، ج ۲: ۵۴ و طریحی، ۱۳۷۵، ج ۴: ۲۹۹)، واژه بدعت تنها یک بار در آیات قرآن آمده است که در آن به بدعت (رهبانیّت مسیحیان) اشاره شده است: ﴿…وَرَهْبَانِیَّهً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلَّا ابْتِغَاء رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ: و رهبانیّتى را که ابداع کرده بودند، ما بر آنان مقرّر نداشته بودیم، گرچه هدف ایشان جلب خشنودى خدا بود، ولى حقّ آن را رعایت نکردند. از این رو، ما به کسانى از آنها که ایمان آوردند، پاداششان را دادیم و بسیارى از آنها فاسق هستند!﴾ (الحدید/۲۷).
امروزه که اتاق فکر دشمنان ایران به قصد ایجاد تفرقه افکنی به ابزار مختلف از جمله شبه افکنی چنگ انداخته اند و می کوشند تا مردم را از شعائر و آداب و سنن اسلامی دور کنند ما شاهد آن هستیم که برخی فیلمها و عکس هایی از اعمال بیهوده و خرافی مثل قمه زنی، رد شدن ماشین از روی عزا داران، زدن گلوله به خود، تعزیه های بی مایه و طنز گونه در فضای مجازی منتشر می شود و ابزار دست اتاق فکر دشمن می شود تا به این وسیله اعمال و اعتقادات دینی را چنین اعمال طنز گونه و جاهلانه نشان دهند و القا کنند که شیعیان تنها این رفتارهای غیر عقلانی را به دلیل اعتقاد به اسلام و مذهب تشیع انجام می دهند. آیا همه مردم می دانند که این اعمال بهیچ وجه در اسلام توصیه نشده است و این افراد نماینده مومنین نیستند؟ آیا می دانند که حتی اسلام این گونه اعمال را به دلیل آسیب رساندن به بدن حرام دانسته است؟ خیر، همه نمی دانند. امروزه ما شاهد آن هستیم که در ادارات بازار و … افراد مغرض یا نا آگاه این مناظر را دستاویز قرار می دهند تا مبانی اسلام را پوچ و مضحک بشمارند و به دیگران بشناسانند. این روزها بسیاری از مردم از حضور در برخی مجالس عزا داری به دلیل مداحیهای بدون محتوی، نواختن طبل، سنج یا استفاده از میکروفن با صدای بی نهایت بلند، اجتناب می کنند و بعضی بخاطر فضای غیر معنوی و برخی بدلیل جلوگیری از تشدید بیماری های جسمی و روحی از جمله بیماری قلب و اعصاب.
براستی آیا زمان آن نرسیده است که وزارت فرهنگ و ارشاد با بررسی این موضوع و فرستادن لایحه ای به مجلس به نظم دهی، ممنوع کردن برخی اعمال و برخورد با آن، این رفتارهای بیهوده و بدعت گونه را از متن تصویر زیبا و غنی آئین تشیع حذف کند. خداوند متعال در دین اسلام بر رعایت حقوق مردم تاکید زیادی داشته است حقوقی که اینروزها بصورت مستقیم یا غیر مستقیم؛ عامدانه یا غیر عمد تضییع می شود و هیچ برخوردی با آن نمی شود. امروزه شاهد تکیه هایی هستیم که با حضور چند جوان تنها به نواختن طبل هایی بزرگ و پخش نوار مداحی با صدای بیش از حد بلند می پردازند، ترافیکهای سنگینی که بخاطر توزیع چای در جای نامناسب و کنار معابر پر ترافیک ایجاد می شود و باعث اتلاف هزینه و وقت مردم می گردد، طبل هایی که توسط چند جوان در کوچه ها نواخته می شود و باعث تشدید وضعیت بیماران می شود. به راستی چه کسی مسئول جلوگیری از این رفتارهاست؟ آیا مسئولین در قیامت بخاطر این آزارها و سوء مدیریتها مورد سوال قرار نمی گیرند؟ آیا این رفتارها ظلم به فرهنگ عاشورا نیست؟ مگر رهبر انقلاب نفرمودند که شور همراه با شعور نتیجه بخش است؟ و بالاتر آیا ایشان نفرمودند کار هنر با محتوی پایان نمی یابد، قالب نیز ارزش بسیار دارد؟
کل یوما عاشورا کل ارض کر بلا